De metro van Moskou (Russisch: Московский Метрополитен, Moskowskij metropoliten; in het dagelijks spraakgebruik: Московское метро, Moskowskoje metro) is het meest intensief gebruikte metronet ter wereld, waarmee op werkdagen dagelijks 10,05 miljoen mensen

reizen (jaarverslag 2004). Omdat het aantal passagiers in het weekend gemiddeld een stuk lager ligt komt het dagelijks gemiddelde daarmee op 7,1 miljoen mensen, waardoor Moskou uiteindelijk op de derde plaats einidigt achter de metro van Tokio en Seoul. In 2004 waren er 3,2 miljard passagiers. Het netwerk staat bekend om de bijzondere architectuur van de metrostations met voorbeelden van het socialistische bouwen, maar ook moderne architectuur. Het netwerk telt 180 stations. Het net bestaat uit twaalf lijnen, die op drie manieren aangeduid worden: door middel van nummers, namen en kleuren. De lijnen doorkruisen de stad (zogenaamde radiale lijnen), met uitzondering van Koltsevaja (lijn 5). Dit is een 20 kilometer lange ringlijn die alle andere lijnen met elkaar verbindt. De rijrichting van de ringlijn valt op te maken uit de omroepstem. Een mannelijke stem kondigt de stations aan als de trein met de klok mee rijdt en een vrouwelijke stem als de trein tegen de klok in rijdt. Bij de radiale lijnen geldt dit principe voor respectievelijk de treinen richting het stadscentrum en naar de buitenwijken. Het netwerk ligt bijna helemaal ondergronds, hoewel sommige lijnen de rivieren Moskva en Jaoeza kruisen met een brug. Een uitzondering is ook de lijn Filjovskaja, die een lang bovengronds tracé heeft met zeven bovengrondse stations.

Voorheen moest men speciale muntjes kopen voor de metro, zogenaamde жетоны (spreek uit als zjetoni). Tegenwoordig is de metro van Moskou gemoderniseerd. Nu kunnen er kaartjes worden gekocht voor één, tien of meer reizen. In de magneetstrip staat vermeld voor hoeveel reizen het kaartje geldig is. Als het kaartje door het poortje van de metro wordt gehaald, wordt achterop de dag en tijd van de reis gedrukt. Zie voor meer info tekst onder de kaart ! 

Zie ook de andere "Bezienswaardigheden op kaart"

Geschiedenis
In december 1932 werd begonnen met de bouw van de metro en op 15 mei 1935 werd het eerste traject geopend tussen Sokolniki en Park Kultury. Twee andere lijnen werden eveneens voor de Tweede Wereldoorlog geopend. Stalin had een geheime doorgang vanuit zijn woning naar het metrostation Tsjistyje Proedi (Zuivere Bronnen).

Nu heeft het net een totale lengte van 298 kilometer, twaalf lijnen en 181 stations. Meer dan zevenduizend treinen vervoeren iedere dag acht tot negen miljoen mensen. In de spits komt er iedere tachtig seconden een trein op het perron aan. Daarmee is het het efficiëntste en snelste vervoersmiddel van de stad. De metrostations zijn versierd met beeldhouwwerken, mozaïeken, glasbeschilderingen en worden soms zelfs door kroonluchters verlicht. Ook de bovengrondse ingangen zijn vaak versierd. Het is niet altijd even makkelijk om in deze bouwwerken een metrostation te herkennen.

Metronet in cijfers
De spoorwijdte is 1524 mm, gelijk aan de Russische spoorwegen, treinen worden via een derde rail gevoed met 825 volt gelijkspanning. De gemiddelde afstand tussen twee stations is 1800 meter. De kortste afstand is 585 meter, tussen Aleksandrovski Sad en Arbatskaja. De langste afstand (3,5 km) ligt tussen Volgogradski Prospekt en Tekstilsjtsjiki. De gemiddelde snelheid is 42 km per uur.

Sinds de jaren '70 zijn de perrons 155 meter lang, geschikt voor acht rijtuigen. De lijnen op de lijnen 2, 6 en 7 hebben acht rijtuigen, de lijnen 1, 3, 8, 9, 10 hebben zeven rijtuigen en de lijnen 4, 5 en 11 hebben er zes. Alle rijtuigen(de oude E-serie en de nieuwe 81-serie) zijn 20 meter lang met vier deuren aan iedere zijde. De treinen zijn hiermee identiek aan die van de metrosystemen van onder meer Sint-Petersburg, Nizjni Novgorod, Kiev, Boedapest en Praag.