De klassieke oudheid is een naam van een periode die uitsluitend gebruikt wordt in de periodisering van de westerse geschiedenis. Gewoonlijk laat men deze periode rond 700 voor Christus beginnen en met de val van het West-Romeinse Rijk in 476 na Chr. eindigen. Centraal staat daarbij de geschiedenis van Hellas en Rome, maar ook Carthago was van grote betekenis.
De klassieke oudheid wordt gevolgd door de middeleeuwen. Sommige historici gebruiken voor de overgangstijd tussen oudheid en middeleeuwen de term late oudheid, die dan tot ongeveer 600 duurt. Rond 500 v.Chr. begint de klassieke tijd in de Griekse geschiedenis, een periode van grote culturele bloei. Ongeveer gelijktijdig wordt de stadstaat Rome een republiek. Als einde van de klassieke oudheid gold lange tijd 476. In dat jaar zette Odoaker, een Germaanse legeraanvoerder, de laatste Romeinse keizer van de westelijke rijkshelft af. Daarmee kwam definitief een einde aan het West-Romeinse Rijk.